Neden ağlıyosun dedim . Ağlamıyorum dedi . Sesi titrekti . Ama makyajın akıyo dedim . Silmeye çalıştı göz altlarına akanları . Silemedi . Kafasını kaldırdı . Bunlar kalıcı dedi . Kalıcı dedim . Herşey kalıcı . Sonrada aynanın önünden ayrıldım ...

Yeter bukadar kasvet sıra mutlulukta dedim . Kendimi inandırmaya çalışıyodum . Kendim hadi ordan dedi sana kim inanır . Mutsuz olmak senin kaderin . Hayır dedim busefer farklı busefer mutlu olacam . Yanılıyosun dedi başka da birşey demeden çekti gitti . Beni benimle bıraktı . Kendimle bıraktı ...

Paylaşım
bazen hissediyorum, ciğerlerim küçülüyor
ve akmaya başlıyorlar
karnımdan bacaklarıma dek
ve işte o an kalbim durmak istercesine
daha yavaş daha yavaş atıyor
sanki dünyanın son günlerinde
yapayalnız bir canlı
tüm kötülükleri görmüş ve daha fazlasının da farkında
gözlerimi bulanıklaştırıyorum yatağımda
duvarlar yaklaşıyor üstüme
güzel günlerimi düşünmek istiyorum
ama beynim bir duvar örüyor hafızama
ellerim o kadar solgun ve güzelki
onları izliyorum bir süre
ama hayal etmek istemiyorum
sevebilceğim insanları,
hepsi daha mutlu ben olmadan belki de
yardım edebileceğim birini düşlüyorum
öğretebilceğim birini ama sonra sorular geliyor
benim bildiklerim doğru olsaydı hayal kurarmıydım
paylaşmak zor şey ama paylaşıcak birini bulmak
daha zor olsa gerek
ama şimdi paylaşıyorum işte, sizinle birlikte
zor da olsa bulduk birbirimizi belki de

gittin . kısa süreliğine yada uzun . farketmedi benim için . ama gittin . kal demedin diyebilirsin . keşke gözlerime baksaydın .

dışarıda fırtınalı bir parkta
telefonumdaki mesajla buluştuk senle
şefkatli ve yavaşca gezdirdin
ince ellerini soğuk yüzümde
ben ise öne eğdim başımı
gözlerinde kaybolurum korkusuyla
rüzgarlar koşturuyordu
ıslanmış saçlarında
kirpiklerin yanağıma değdi
yüzünü bana yasladığında
başın hafif öne eğik,
kocaman gözlerinle
bana gülümsediğinde
aralanmış dudaklarını
düşlüyordu benliğim
oysa sen elimden tutarak
çok teşekkür ederim dedin
sorunlarımı dinlediğin için,
teşekkür ederim
senin gibi bir arkadaşa sahip olduğum için

o gece yağmurda eve döndüm arabamla
buğulu camların ardında, sıkışmış trafikte
cam sileceklerinin temposuyla
ağladı gözlerim ve yüreğim

yedi kelime söyledin
bilmediğim bir dilde
elimden tutup çekiştirdin
anlamadığım bir sebeple
yüzüme baktın ve güldün
bana göre sebepsizce
şimdi ise öpmek istiyorsun
hmm... elbette :)

Yorgan altı düşleri

beklemeyi yıllar boyunca
başardık sessizce
başardık başarmasına
yaşamayı
ve kısmen yaşamayı

soğuk gecelerin uykusunda
yorganın altında, havasız ve karanlık
hayal ediyorum seni,
bizi
sonu hatırlanmayan bir rüya

hep şunu düşlüyorum sonunda
senin boynunu ve kokunu
aynı yorganın içindeyiz belki
sadece farklı zaman ve yerlerde
ama aynı hayali paylaşıyoruz belki
sadece farklı insanları düşleyerek

seni çok özlüyorum
ama henüz karşılaşmadık
seni çok seviceğim
karşılaşmasak bile

merhaba dedi beni tanıdın mı . hayır dedim sende kimsin . ne çabuk unuttun diye kızdı . utandım hatırlamam gerekiyodu ama olmadı hatırlayamadım . ben dedi sevgiyim aşkım . inanmadım öle birşey yok dedim . yalancısın sen yalancı . hayır dedi burada tam karşında duruyorum sana geri döndüm . ıslandığını hissettim yanaklarımın peki nerdeydin dedim bunca zamandır . başkalarınında ihtiyacı var dedi sevgiye ve aşka bencil olma . ıslanmaları hissedemiyordum heryer ıslaktı . ama işte burdayım dedi kes ağlamayı artık mutlu olmanı istiyorum . kesmedim ağlamayı kesilmedi ıslaklık . gitmeni istemiyorum dedim son nefesimle gitmeni hiç mi hiç istemiyorum .

eski çok eski bir şiir

babam sölerdi bana
kızlar mı ? sakın ha
sakın güvenme onlara
bırakırlar seni yarı yolda

dinlemedim kendi öz babamı
sevdim esmer güzeli bir kızı
gelişti herşey çok hızlı
gerçekten güzeldi gözü ve kaşı

babam haklı çıktı ama
bıraktı beni yalnız başıma
bunları söledi servislerin orda
dünyam yıkıldı başıma

"
yanlış zaman ve yerde
başladı güzel bir hikaye
pekişti mektup ve şiirlerle
ama yanlıştı bence
"

bu laflardan sonra
kaldım yarı yolda
sorunu anlamasamda
ayrıldık biz onunla...

merhaba dedi . merhaba dedim . neden dalgınsın dedi . kim ben mi demek geldi içimden ama hiçbirşey sölemedim . bekledim . kafamı kaldırdı . gözlerine baktım . gözlerime bakıyodu . gözlerim gözlerine gözleri gözlerime . bu senmisin dedi . belki dedim bende bilmiyorum . git dedi . git gözüm görmesin seni . gitmedim . gözleri görmedi beni .

aslında öle değil böle olmalı dedi . nasıl olur dedim tamda alışmıştım böle olmasına dedim . ama bu yanlış dedi doğrusunu yapmalıyız . nasıl olur dedim bunca zaman sonra nasıl benden doğrusunu istersin dedim . birşey demedi . ne istediğini anlıyamadım . ağladığını duydum . yanına gitmedim . gidemedim buna alışmıştım . ağladığımı duydum . kulaklarımı kapadım ama işe yaramadı . kanayan yaramdı ...

korkma tek istediğim canın dedi . hayır dedim canımı sana vermek istemiyorum . oda peki ozaman kime vereceksin dedi . cevap bulamadım . gözlerimi etrafta dolandırarak bir cevap aramaya çalıştım . soğuk bir esinti hissettim ensemde . neden ensemde diyemedim