her şey benim yıllar önce izlediğim bir filmi, yıllar sonra tekrar tekrar izlemem ile başladı. müziklerini sevmiştim daha çok. ahlaksız bir filme nasıl böyle güzel bir müzik bestelenir, böyle bir film nasıl masum bir hale getirilir? bu barry'nin işi! değer yargılarını sorgulatan, sorgulatırken ağlattıran filmdir o. eğrisi de doğrusu da buradadır. aslında hiçbir yanlış yok, hiçbir doğru olmadığı gibi... akıp gitmesine izin verirseniz duygularınızın (biraz da gözyaşlarınızın) her şey normal, her şey doğalmış gibi görünür.
başka şeyler getiriyor aklıma. bir insana verilen değeri, hayatımıza soktuğumuz insanlara verdiğimiz ve o insanlardan beklediğimiz değerleri sorgulatıyor bu notalar bana. bir insan için ne yenidir? yeni olan heyecan verici midir? heyecan olmaz ise özel hayat sekteye mi uğrar? hayat, her anı değerlendirilmesi gereken bir eğlence yeri midir yoksa, eğlenirken öğrendiğimiz geçici bir heves midir? özel olmak her şeye kapamak mıdır kendini?
almak için vermek nereye kadar doğrudur? bıkkınlık adil bir duygu mudur? yorulmak geçerli bir sebep midir?
barry, bu notaların arasına şu sorularımın cevaplarını sıkıştırabilseydin keşke. yüklemsiz cümleler kurabilseydim, noktalama işaretlerine takılı kalmasaydım, azıcık daha yaratıcı olabilseydim...