10 tane kelebek ömrü kadar sürdü aşkımız
10 tane değerli armağandı benim için
sararmış 10 tane mektup
bir kasede doldururmuş 10 anlamsız şarkı
10 kelimelik bir cümleydi artık
gittiğinde ağladığım 10. kişiydi o
10lu paketlerde satılan boyalardan siyah olanıydı
ve kahramanıydı 10. aşk şiirimin

böyle değil başka bir şey olmalıydı hayallerimin de dışına çıkmalıydım ama hep yanlıştım yanlış kişiler yanlış aşklar ve yanlış hayatlarım oldu benim karşı çıkmam da anlamsızdı alternatifi yoktu yenilmem de garipti yenmem de çünkü ne için savaştığımı bilmiyordum artık öylesine yaşıyordum noktalama işaretlerim bile yoktu sonunda çoklardı ama alışabilirdim bağırsam karşı çıksam komik olacaktı çünkü bu ben olmayacaktım şimdi nasıl iyi mi herhangi bir enstrüman bile çalamıyorum gitmem mi doğru kalmam mı

bugün uyandım, gözlerimi daha açmamama rağmen acısını hissediyordum. kalktım, banyoya yüzümü yıkamaya gittim. hala açmamıştım gözlerimi. banyonun ardından yatağa geri döndüm. gözlerimi açıp buradamı diye bakmak istedim. ama sonra... varlığını hissetmiyordum, boşver dedim kendi kendime, madem açtığında onu göremiyeceksin hiç açma, kapalı kalsın gözlerin. hala kapalı gözlerim, hala yok burada...