geçen gece

sulu gece mavisi kaldırımlardan akarken
omuzlarından dökülen kelimeler ile
arkandan koşturuyorum
gururum gerisinde bu gecenin

vaftiz oluyorum sana her adımımda
yansımalar sıçratıyoruz tüm sokaklara
sanki kapanmayacak aramızdaki mesafe
gün ışığı zamanı kırıp geçmedikçe

yorgun nabızlarımızda
gecenin son nefesini paylaşırken
kanatlanıp karanlığın ucundan
bana sadece gölgeni bıraktın gün ışığında

beni sevebilme ihtimalini hiç düşünmemiştim . kendimi kandırabilmem bile bukadar kolay olurken ... belki başka bir zamanda . belki başka bir yerde . belki ...